Caterpillar P-5000 Powered Work Loader – Informacje
Lata produkcji: II połowa XXII wieku
Napęd główny: silnik elektryczny z ogniwami wodorowymi
Klasa: urządzenie załadunkowe
Producent: Caterpillar Inc.
Własność: na użytek jednostek cywilnych i wojskowych
Dane techniczne:
Wysokość: około 3,3 metra
Waga: szacunkowo około 1500 kg
Maksymalna prędkość: 5 km/h
Udźwig: do 4000 kg
Obsługa: 1
Charakterystyka
Futurystyczna maszyna załadowcza Caterpillar P-5000 Powered Work Loader, w skrócie określana mianem Power Loader, stanowiła techniczne rozwiązanie wszelkich problemów z załadunkiem towarów o nietypowym kształcie i parametrach. Służąca do przenoszenia dużych ładunków, takich jak wielkie skrzynie czy pociski rakietowe, ładowarka sprawnie zastępowała niepraktyczne w przestrzeni kosmicznej wózki widłowe. Używana była głownie w portach, dokach i ładowniach statków kosmicznych, jak również na stacjach orbitalnych i pozaziemskich koloniach.
Ładowarka miała formę humanoidalnego „egzoszkieletu”, sterowanego manualnie przez odpowiednio wyszkolonego człowieka. Mechaniczne ramiona Power Loader’a wyposażone były w hydrauliczne pazury, podobne do tych używanych na wózkach widłowych. Mogły one wykonywać pełny obrót wokół własnej osi, co umożliwiało sprawne chwytanie przedmiotów o nieregularnych lub rozgałęzionych kształtach.
Caterpillar P-5000 był dość popularnym urządzeniem, jednak jego obsługa wymagała ukończenia specjalnego sześciotygodniowego szkolenia oraz licencji cywilnej drugiej klasy. Wprowadzenie tego typu maszyn w dokach kosmicznych wielokrotnie zwiększyło tempo oraz bezpieczeństwo pracy. Również wojsko doceniło liczne atuty maszyn Power Loader, wprowadzając owe ładowarki do wyposażenia m.in. lotniskowców klasy Conestoga.
Kierowca obsługiwał P-5000 stojąc przypięty pasami do fotela w „kabinie”, umieszczonej w miejscu odpowiadającym klatce piersiowej. Specjalne sensory wykrywały każdy ruch operatora, który natychmiast powielany był przez maszynę. Tego typu technologia pozwalała na poruszanie się tym pojazdem w sposób podobny do ludzkiego chodu, wyjątkowo wygodny i praktyczny dla człowieka. Sensory nóg i bioder pilota przenosiły ruch na nogi ładowarki, zaś na ramiona – ruchy rąk i barków. Za chwytanie obiektów lub wykonywanie obrotów „pazurami” odpowiadały stery manualne.
Ładowarka zbudowana była z wysokogatunkowego stopu metali i zdolna była podnieść jednorazowo ładunek o masie do 4000 kilogramów. Stanowiła niezawodną alternatywę dla wózków widłowych, platform i dźwigów. Konstrukcja wzmocniona była dodatkowo metalowymi ramami, zwiększającymi bezpieczeństwo kierowcy oraz umacniającymi mechaniczne ramiona i podwozie. W skład dodatkowego wyposażenia machiny wchodził pomarańczowy kogut oraz wmontowana w kabinę spawarka.
W filmie
Podczas swojego kilkumiesięcznego pobytu na Gateway Station, Ellen Ripley zdobyła licencję na obsługę tego rodzaju sprzętu. Dzięki pracy w porcie nabrała wprawy i doświadczenia w sterowaniu Loaderem, co podczas misji na LV-426 okazało się wyjątkowo użyteczne.
W skład wyposażenia lotniskowca USS Sulaco wchodziły co najmniej dwie ładowarki typu Power Loader. Ripley pomagała w załadunku promu UD-4L przed desantem, obsługując jedną z nich. W wyniku dalszych wydarzeń ładowarka okazała się być ostatecznym środkiem w obronie przed królową Ksenomorfów – dzielna pani porucznik unieruchomiła przy jej pomocy bestię, by wrzucić ją do śluzy i wysłać w przestrzeń kosmiczną. Otwarta kabina maszyny nie ułatwiała tego zadania, jednak stalowy uścisk hydraulicznych pazurów okazał się być dla Królowej wystarczającą przeszkodą.